Rozdziały Marka

Dyskusje na temat cerkiewnego kalendarza w Polsce wzbudzają się mniej więcej w czasie przedświątecznych promocji w sieciach handlowych. Początek grudnia, początkiem walki o czystość tradycji, ujednolicenie bądź zdywersyfikowanie kalendarza liturgicznego i pozostałe tematy poboczne. Po nasyceniu się świątecznym pokarmem w dwóch turach (25 XII i 7 I), głód rozwiązania problemu zostaje pokonany.

Panie, niech uczestnictwo w świętych Twych Tajemnicach nie będzie mi na sąd lub potępienie, lecz na uzdrowienie duszy i ciała . Te słowa wypowiada prezbiter tuż przed komunią wiernych. Koncentrują one naszą uwagę na celu partykularnym - uzdrowieniu duszy i ciała. Nieco wcześniej, w tej samej modlitwie słyszymy także: Wierzę także, że to jest przeczyste Ciało Twoje i to jest najczcigodniejsza Krew Twoja. Błagam zatem Ciebie, zlituj się nade mną i odpuść mi moje grzechy dobrowolne i mimowolne, które popełniłem słowem lub uczynkiem, świadomie i nieświadomie, oraz uczyń mnie godnym, abym wolny od osądzenia stał się uczestnikiem przeczystych Twych tajemnic, na odpuszczenie grzechów i życie wieczne. 

Kulminacyjną i najważniejszą chwilą każdego prawosławnego święta jest Boska Liturgia i Święta Eucharystia. Musimy o tym pamiętać szczególnie w święto Bożego Narodzenia, kiedy coraz częściej próbuje się je nam ukazać w niewłaściwym świetle. Niech przygotowaniem do świąt stanie się nasza rozprawa ze świątecznymi mitami. Boże Narodzenie to święta rodzinne Cerkiew wyraźnie wskazuje, czyje święto przeżywamy – Narodziny Chrystusa. To Bóg stanowi centralny punkt święta. Wokół Niego i z Nim mamy je przeżywać. Laicki świat zastępuje Boga choinką, potrawami, tradycjami, prezentami i przy tym pragnie ze świąt usunąć Jezusa Chrystusa. Prawosławne święta, to przede wszystkim obcowanie z Bogiem, w jego świątyni. Możemy te dni określić jako święta rodzinne jedynie wtedy, kiedy wszyscy razem będziemy w świątyni, w czasie nabożeństwa, we wspólnej modlitwie. Taki dzień, jeśli zakończy się wspólnym świątecznym posiłkiem, śmiało może być nazwany rodzinnym świętem. Wtedy bowiem, rodziną tą jest

Współczesne dyskusje o ekumenii i dialogu ekumenicznym, sprowokowały mnie do przelania na papier następujących refleksji. Bóg jest zazdrosny Pismo Święte ukazuje Boga, którego nie można traktować weekendowo, hobbystycznie czy wybiórczo. „Istnieją dwie drogi – jedna Życia i jedna Śmierci” (Didache 1, 1). Bóg jest drogą życia. Droga ta została w Starym Testamencie naszkicowana, w Nowym – oświetlona i umocniona w swych fundamentach przez Tego, który tą drogą chce nas prowadzić. Ten, który zechciał prowadzić nas drogą życia, nie zmusza nas do tego. Jedna z ważniejszych ewangelicznych lekcji to słowa Chrystusa skierowane do każdego z nas: „Jeśli chcesz” (m.in. Mt 19, 21).